Dit is de oorspronkelijke Engelse titel van het handboek meditatie van Jon Kabat Zinn. De Engelse titel geeft heel mooi aan waar het bij mindfulness omgaat. Leven, echt leven, ondanks de catastofe die het leven is, soms klein, soms groot. Iedereen maakt periodes mee in zijn leven die moeilijk zijn, periodes waarin het leven je op de proef stelt. Dit zijn ook de periodes waar je vaak het meeste van leert, waar je als ander persoon uitkomt, die je vormen. Mindfulness maakt dat je deze periodes bewuster kunt meemaken. Dat je tijdens deze periodes écht kunt leven, zonder meegezogen te worden in je gedachten en gevoelens. Dat je moedig kunt zijn. Zoals Brene Brown zegt: Je kunt scared zijn, zonder ‘scary’ te zijn.
Voor mij is deze periode van het Corona virus zo’n periode. Het zorgt voor heel wat zorgen. De angst voor het virus. Vooral voor mijn lieve vriend. Die vorig jaar ernstig ziek is geweest en daar godzijdank goed is uitgekomen, maar nog steeds een intensieve behandeling ondergaat. Het gemis van mijn lieve, lieve familie en vrienden. Ik zie mijn ouders en zusjes doorgaans elke week. Zorgen om mijn dochter. Tja, ik ben een moeder 😉 Bijvoorbeeld omdat ze nu niet speelt met vriendjes en vriendinnetjes. Ik vraag me vaak af… Ben ik te bezorgd? Moet ik haar niet lekker gewoon laten spelen? De zorg om mijn ouders en ook vooral om mijn vader. Die recent een vervelende diagnose heeft gekregen. Die zijn kleindochter nu niet ziet. Zij is zijn lust en zijn leven.
Mindfulness helpt mij om mijn zorgen onder de loep te kunnen nemen, zonder er al te veel in te worden meegenomen. Gedachten als ‘hij zou toch niet ziek zijn’ of ‘is hij eenzaam’ of ‘zou het wel goed gaan met die en die’ zijn ook maar gedachten… En er is veel ellende nu, in Nederland in de wereld. Maar is er nu, op dit moment, als ik met een kop thee achter mijn bureau zit te schrijven, als ik mijn gedachten loslaat, echt zoveel mis? De zorgen zien allemaal op de toekomst of komen voort uit dingen die ik in het verleden heb meegemaakt.
Mindfulness is zeker niet zaligmakend. En ook dit is een periode waarin ik mezelf dubbel en dwars tegenkom. En natuurlijk ploppen er bij mij oordelende, nare, angstige gedachten op. Er komen zelfs weer ‘oude demonen’ naar boven. Waarvan ik dacht, dat ik ze achter mij had gelaten. Maar door mindfulness zie ik dat er zoveel méér is dan dit, dan dat ik voorheen had gezien tijdens zo’n periode. Dat er zoveel meer is dan de zorgen, het leven dat zich afspeelt in mijn hoofd en ellende in de wereld. Er is nog zoveel moois, waar ik dankbaar voor kan zijn en te leren. Er is liefde, verbinding, de prachtige lente, heerlijk eten een dak boven mijn hoofd enzovoort….
Life isn’t about waiting for the storm to pass…. It’s about learning to dance in the rain. – Vivian Greene