Auth: Corine & Nienke
Soms, al dromend kan ik vliegen
en al vliegend ben ik vrij
Niets te willen
Niets te weten
Niets te moeten dan er zijn
Onder mij zie ik het stromen
in een zuiver perspectief
Boven mij een onafzienbaar peilloos diep,
onpeilbaar niets
Soms, al wakend kan ik voelen
als een vogel in mijn droom
Hoe het is om niets te hoeven
en te zien hoe alles stroomt
Jules Deelder
Het boek stond al heel lang op mijn lijstje en vorige maand heb ik het eindelijk gelezen: ‘Miracle Morning’ van Hal Elrod. Hij bepleit het dagelijks (bij voorkeur in de ochtend) doen van zes oefeningen zodat jij leeft naar je volle vermogen. Vier van deze oefeningen heb ik inmiddels geïntegreerd in mijn leven: mediteren, schrijven in mijn dagboek, affirmaties en lezen. De vijfde en de zesde gaan af en toe door mijn hoofd: bewegen en visualiseren. Regelmatig denk ik “bewegen en visualiseren” zou ik graag ook nog toevoegen aan mijn dagelijkse routine.
Mmm… waarom heb ik dit boek niet geschreven haha. Het boek inspireert mij om deze oefeningen dagelijks te (gaan) doen. Om deze oefeningen te integreren in mijn dagelijkse routine. Hier ga ik vandaag mee beginnen! En ik ga hierover schrijven. Om te reflecteren en te inspireren.
Ook wil ik wekelijks, op maandag, nog wat andere punten uit hoofdstuk 2 van het boek ,’de 95% reality check’, overdenken…. Ook hier ben ik vandaag mee begonnen. Als je je ‘droomleven’ wil leven, zorg er dan voor dat je een levensdoel of meerdere levensdoelen hebt, aldus Hal Elrod. Zelf vroeg ik mij eerst af wat vind ik nu echt belangrijk in het leven? En wat is mijn droomleven? Leid ik nu dat droomleven? Op welke gebieden wel? En op welke gebieden niet? En waar ligt dat nu aan?
Eigenlijk leid ik al op heel veel gebieden mijn droomleven. Ik werk ook regelmatig met ‘drie maanden doelen’. Hierdoor houd ik mijn focus, vraag ik mijzelf regelmatig af, wat vind ik belangrijk? Welke behoeften heb ik? Word hieraan voldaan? Zo nee, zou ik willen dat daar wel aan wordt voldaan? En zo ja, op welke termijn en wat ga ik hieraan doen? Het laatste jaar heb ik dit eerlijk gezegd wel laten verslonzen, dus een mooie aanleiding om ook dit weer op te pakken.
Voor de komende drie maanden zijn mijn doelen:
Dagelijks de Miracle Morning routine oppakken:
– Elke dag 30 minuten mediteren
– In mijn dagboek schrijven. Ik schrijf hierin ook mijn affirmaties voor de dag:
“luisteren” en “kies niet de makkelijkste weg maar de juiste”.
– Visualiseren (hier moet ik mij nog wel in verdiepen, doe ik nu eigenlijk niets mee)
– Bewegen: mijn standaardoefeningen of 30 minuten fietsen/wandelen.
– Lezen, 10 bladzijdes, in het boek stop met aardig zijn.
Zelfliefde, een onderwerp dat mij deze dagen bezighoudt… Aanvankelijk had ik hier niet veel mee. Het klonk mij zweverig in de oren. Ik heb er eigenlijk dezelfde associatie bij als bij de woorden spiritualiteit en hoogsensitiviteit. Maar ik ben er achter gekomen dat zelfliefde helemaal niet zweverig is en ontzettend belangrijk. Het is een voorwaarde, of misschien wel dé voorwaarde, om gelukkig te zijn. Zelfliefde betekent in mijn ogen dat je een goede relatie hebt met jezelf. Jij hebt het recht om gelukkig te zijn, net als ieder ander 😊 Als je een gelukkiger leven wil leiden en je relaties wil verbeteren, is het echt de moeite waard om hiermee aan de slag te gaan.
Zelfkennis
Zelfliefde heeft alles te maken met hoe jij je verhoudt tot je lichaam, gedachten en gevoelens. Het begint daarom ook bij zelfkennis door bewustwording van je gedachten, gevoelens en lichaam. Zoals Tony Robbins zegt “if you don’t know yourself, how can you ever fall in love with yourself?”
Ik denk ook dat je pas echt van jezelf kunt houden als je jezelf leert kennen. Wie ben ik en wat vind ik belangrijk in het leven? Pas als je dit weet, dit accepteert en hiervoor staat (dus je niet laten afleiden door wat anderen hiervan vinden), kun je jezelf zijn. Dit proces wordt in gang gezet door je bewustzijn van je gevoelens, gedachten en lichaam te trainen.
Acceptatie
Als je je hier in het moment bewust van bent, kun je zelf bepalen hoe je je hiertoe verhoudt zonder dat het je overkomt. Accepteer ik deze gevoelens, gedachten en lichamelijke gewaarwordingen, pijn? Kijk ik ernaar met liefde? Luister ik ernaar? Of veroordeel ik mezelf? Doe ik een stap terug als ik heel moe ben of vind ik dat ik niet moe mag zijn, en ga ik gewoon door? Voel ik mijn verdriet en laat ik het er zijn, door te kijken naar hoe het voelt, wat het met me doet? Of veroordeel ik mezelf en ga ik gewoon door? Geloof ik mijn gedachten als die mij vertellen “jeetje jij bent echt een sukkel, weet je nog, net zoals toen en toen….” Of realiseer je je dat dit maar je gedachten zijn? En dat je deze niet serieus hoeft te nemen? Het is belangrijk dat je jezelf accepteert zoals je bent. Dat je ook de dingen accepteert die jij tegenkomt en minder positief vindt. Gewoon omdat ze er zijn.
Mediteren
Hoe doe je dat jezelf leren kennen? Door te mediteren! Mediteren leert je bewust te zijn van je gedachten, gevoelens, emoties, lichaam en verlangens. Waardoor je hier beter mee om kunt gaan. Zo leer je om even stil te staan en niet automatisch te reageren. Dit geeft je keuzevrijheid. Je neemt zelf de regie!
Geplaatst door Corine
“There is never a task too great or too small, because the only task to accomplish is the one in front of me.
It might appear that there are a thousand things tot do, but in fact there is never more than one.”
Byron Katie
Een mooie reminder als je je overweldigd voelt omdat er “teveel” op je TTD list staat…
“Alles accepteren wat er nu is, dat is verlichting,” Eckhart Tolle
Recent een inspirerende meditatie van Rob Brandsma virtueel bijgewoond 😊 Over de zeven ‘mindfulness instellingsfactoren’ van Jon Kabat Zinn, waaronder acceptatie. En laat dat nu net het onderwerp zijn, waar ik mee aan de slag wil de komende maand. Hij gebruikte voor ‘acceptatie’ ook het woord toelaten, dat vond ik mooi. En inspirerend. Want dat is wat je doet als je accepteert. Er is geen sprake van verzet. Je duwt niet weg. Je laat het zijn zoals het is.
Dus mijn onderzoeksvragen voor deze maand: Waar verzet ik met tegen? Of eigenlijk: waarover klaag ik? Klagen is altijd je verzetten tegen wat is. Hoe ga ik om met dit verzet? Kan ik het verzet zien zonder er in mee te gaan? Of hou ik er aan vast? En wat zijn mijn gedachten daarbij? Wat duw ik weg? Wat wil ik niet zien?
Mijn intentie tijdens mijn meditaties, en mijn affirmatie voor overdag zal zijn:
“Moge ik de moed hebben om toe te laten wat er is.”
Ik ga dit tijdens mijn meditaties onderzoeken. Als ik dit tijdens het mediteren doe, plant ik hiervoor hopelijk een zaadje dat ik hopelijk mee zal nemen in mijn dag.
Namasté
Het leven is een kans, profiteer ervan.
Het leven is mooi, bewonder het.
Het leven is een zegen, beproef het.
Het leven is een droom, verwezenlijk die.
Het leven is een uitdaging, neem die aan.
Het leven is een plicht, vervul die.
Het leven is een spel, speel het.
Het leven is duur, koester het.
Het leven is rijkdom, bewaar die.
Het leven is liefde, geniet ervan.
Het leven is een belofte, kom die na.
Het leven is droefheid, overwin die.
Het leven is een lied, zing het.
Het leven is een strijd, aanvaard die.
Het leven is een tragedie, zie die onder ogen.
Het leven is geluk, maak het.
Het leven is te kostbaar, verwoest het niet.
Het leven is leven, vecht ervoor.
Moeder Theresa
Dit is de oorspronkelijke Engelse titel van het handboek meditatie van Jon Kabat Zinn. De Engelse titel geeft heel mooi aan waar het bij mindfulness omgaat. Leven, echt leven, ondanks de catastofe die het leven is, soms klein, soms groot. Iedereen maakt periodes mee in zijn leven die moeilijk zijn, periodes waarin het leven je op de proef stelt. Dit zijn ook de periodes waar je vaak het meeste van leert, waar je als ander persoon uitkomt, die je vormen. Mindfulness maakt dat je deze periodes bewuster kunt meemaken. Dat je tijdens deze periodes écht kunt leven, zonder meegezogen te worden in je gedachten en gevoelens. Dat je moedig kunt zijn. Zoals Brene Brown zegt: Je kunt scared zijn, zonder ‘scary’ te zijn.
Voor mij is deze periode van het Corona virus zo’n periode. Het zorgt voor heel wat zorgen. De angst voor het virus. Vooral voor mijn lieve vriend. Die vorig jaar ernstig ziek is geweest en daar godzijdank goed is uitgekomen, maar nog steeds een intensieve behandeling ondergaat. Het gemis van mijn lieve, lieve familie en vrienden. Ik zie mijn ouders en zusjes doorgaans elke week. Zorgen om mijn dochter. Tja, ik ben een moeder 😉 Bijvoorbeeld omdat ze nu niet speelt met vriendjes en vriendinnetjes. Ik vraag me vaak af… Ben ik te bezorgd? Moet ik haar niet lekker gewoon laten spelen? De zorg om mijn ouders en ook vooral om mijn vader. Die recent een vervelende diagnose heeft gekregen. Die zijn kleindochter nu niet ziet. Zij is zijn lust en zijn leven.
Mindfulness helpt mij om mijn zorgen onder de loep te kunnen nemen, zonder er al te veel in te worden meegenomen. Gedachten als ‘hij zou toch niet ziek zijn’ of ‘is hij eenzaam’ of ‘zou het wel goed gaan met die en die’ zijn ook maar gedachten… En er is veel ellende nu, in Nederland in de wereld. Maar is er nu, op dit moment, als ik met een kop thee achter mijn bureau zit te schrijven, als ik mijn gedachten loslaat, echt zoveel mis? De zorgen zien allemaal op de toekomst of komen voort uit dingen die ik in het verleden heb meegemaakt.
Mindfulness is zeker niet zaligmakend. En ook dit is een periode waarin ik mezelf dubbel en dwars tegenkom. En natuurlijk ploppen er bij mij oordelende, nare, angstige gedachten op. Er komen zelfs weer ‘oude demonen’ naar boven. Waarvan ik dacht, dat ik ze achter mij had gelaten. Maar door mindfulness zie ik dat er zoveel méér is dan dit, dan dat ik voorheen had gezien tijdens zo’n periode. Dat er zoveel meer is dan de zorgen, het leven dat zich afspeelt in mijn hoofd en ellende in de wereld. Er is nog zoveel moois, waar ik dankbaar voor kan zijn en te leren. Er is liefde, verbinding, de prachtige lente, heerlijk eten een dak boven mijn hoofd enzovoort….
Life isn’t about waiting for the storm to pass…. It’s about learning to dance in the rain. – Vivian Greene
Unease, anxiety, tension, stress, worry -all forms of fear- are caused by too much future and not enough present. Guilt, regret, resentment, grievances, sadness, bitterness and all forms of non-forgiveness are caused by too much past and not enough presence.